Algemene Polen informatie - Forum over Polen - Webcams Polen

Auschwitz – vragen en antwoorden

Oświęcim/Rijswijk (ANP) – De volkerenmoord die de nazi’s pleegden was een van de gruwelijkste episodes uit de Europese geschiedenis. De nazi’s wilden zeker elf miljoen vooral joodse Europeanen uit de weg ruimen en slaagden voor een groot deel in hun opzet. Enkele nog steeds actuele vragen over Auschwitz:
Waarom bestaat er onduidelijkheid over het aantal slachtoffers?

Het aantal mensen dat in en rond Auschwitz is vermoord, wordt tegenwoordig door historici op 1,1 miljoen geschat. Dit getal staat voor bijna eenvijfde van de door de nazi’s vermoorde joden. Naar schatting 90 procent van de slachtoffers in Auschwitz waren joden. Het precieze dodental is niet bekend. De nazi’s hielden wel bij wie er gevangen zaten en bezweken, maar niet wie er na aankomst werden vergast.

Onderzoek is na de oorlog mede bemoeilijkt door de tweedeling van Europa in Oost en West. Met name de geheimzinnigheid van de Sovjet-Russische autoriteiten heeft veel historisch of gerechtelijk onderzoek belemmerd. De Russen stelden aan het einde van de oorlog dat er vier miljoen mensen waren vermoord, maar dat bleek met betrekking tot Auschwitz slechts een gok.

Waarom was er geen verzet in de kampen?

De massamoorden verliepen relatief rimpelloos, vooral door het misleidende en brute optreden van de nazi’s. De uitdrukking ‘als lamme schapen naar de slachtbank’ is mede van toepassing op de gaskamers van Auschwitz. De slachtoffers waren meestal na een lange treinreis, gepropt in wagons zonder eten en drinken, en na jaren van intimidatie lichamelijk uitgeput en geestelijk vrijwel in een shocktoestand.

Volgens een lid van het zogenoemde Sonderkommando (joodse gevangenen die de lijken moesten verbranden) en wiens geschriften na de oorlog zijn gevonden, wisten de slachtoffers na aankomst bij de gaskamers wel dat ze zouden worden vermoord. Ze lieten zich niet misleiden door de zogenaamde ‘douches’. De meesten waren volgens hem enkel nog geïnteresseerd in het lot van hun familieleden. Hun levenslust werd gebroken als ze zich realiseerden dat ook die snel zouden worden vermoord of reeds om het leven waren gebracht.

Toch zijn er in kampen en getto’s verbeten opstanden geweest. In Auschwitz gebeurde dat in oktober 1944. Leden van het Sonderkommando van crematorium IV kwamen in opstand in samenwerking met het Poolse verzet. Alle opstandelingen zijn door de Duitsers gedood, maar de aangerichte schade was een van de redenen die Himmler ertoe bracht de gaskamers een maand later te sluiten.

Wanneer werden de gruwelen bekend en waarom waren er geen bombardementen?

Het lot van de gedeporteerden was lange tijd onbekend. Vanaf 1942 waren er tal van meldingen en waarschuwingen van onder meer joodse organisaties dat de weggevoerden werden afgeslacht. Hoe en waar precies was aanvankelijk moeilijk te achterhalen. De Duitsers hadden naar schatting 16.000 gevangenenkampen opgezet in de bezette gebieden. De geallieerden maakten duizenden luchtfoto’s per dag. Veel fotomateriaal werd niet nauwkeurig bekeken. Details lekten later uit via ontsnapte gevangenen.

Slechts circa honderd mensen ontsnapten uit Auschwitz. Eén van hen was een Poolse verzetsstrijder, Jerzy Tabeau, die na gevangenschap in Auschwitz I in Birkenau moest werken. Na zijn ontsnapping in november 1943 schreef Tabeau een rapport van 69 bladzijden waarin hij reeds aangaf dat er anderhalf miljoen mensen zouden worden vermoord in Birkenau. Het rapport kwam halverwege 1944 in Londen terecht waar premier Churchill het zou hebben gelezen. Het werd in november 1944 in de Verenigde Staten gepubliceerd.

Bombardementen op de kampen werden overwogen, maar niet uitgevoerd. De vliegtuigen zouden 4000 kilometer moeten vliegen en bommen afwerpen van circa 10 kilometer hoogte op spoorrails of op de kampen. De geallieerden zagen hier niets in. Voorts hadden veel analisten moeite de werkelijke omvang van de massamoorden in Auschwitz in te schatten en kozen ervoor niet het ergste te vrezen.

Wie zijn er berecht?

De misdaden van Auschwitz zijn nauwelijks vervolgd. Kampcommandant Höss werd na de processen van Neurenberg geëxecuteerd, maar over het algemeen is er weinig ondernomen om de beulen te vervolgen. De Koude Oorlog behoorde tot een van de oorzaken voor die passiviteit. In Oost-Europa waren er weliswaar de zogeheten bijltjesdagen, maar behalve in Neurenberg kwam er geen gezamenlijke aanpak van de daders. Veel overlevenden en getuigen bij eventuele processen, leefden achter het IJzeren Gordijn en de rivaliteit tussen Oost en West hinderde het onderzoek.

In West-Duitsland waren er geen bijltjesdagen. De rechterlijke macht bleef vrijwel ongeschonden na de ineenstorting van het nationaal-socialisme. Zo was bijvoorbeeld nazi-magistraat Weinkauff in de jaren vijftig nog voorzitter van het (West-)Duitse federale hof. Pas begin jaren zestig slaagde de magistraat Fritz Bauer erin 22 misdigers uit Auschwitz in Frankfurt voor de rechter te slepen.

Onder de beklaagden was Höss’ plaatsveranger Robert Mulka. Zes kregen levenslang, elf anderen straffen tot veertien jaar en drie werden vrijgesproken. De joodse staat slaagde er voorts in een van de grote organisatietalenten van de genocide, Adolf Eichmann, in Argentinië te achterhalen en na een proces in Israël in 1962 te executeren.

Bron: SPiTS Actueel januari 2005

Thank you for visiting our portal, have a nice day, be happy and a lot of Sun in Your live

Copyright © 2004 - 2024 All Rights Reserved Polenforum.nl