Amerikaanse journalist: Antoni Macierewicz hervatte de bewaking van

[Pieszyce]

Amerikaanse journalist: Antoni Macierewicz hervatte de bewaking van
03. Oct 2021 at 01:19



Amerikaanse journalist: Paranoïde Antoni Macierewicz hervatte de bewaking van
Amerikaanse diplomaten in 1992

1 oktober 2021

Dergelijke informatie over het toenmalige hoofd van het Ministerie van Binnenlandse Zaken is opgenomen in een nieuw boek over de samenwerking tussen de Amerikaanse en Poolse
 inlichtingendiensten, dat over enkele weken in het buitenland zal worden gepubliceerd. Onet heeft zich reeds vertrouwd gemaakt met de inhoud ervan.

• Op 26 oktober verschijnt in de VS een boek van de bekende journalist John Pomfret, gewijd aan de
  samenwerking tussen de geheime diensten van de VS en Polen in de jaren negentig en daarna
• De negatieve held van het boek is zonder meer Antoni Macierewicz, die volgens de auteur in de jaren
  negentig de bewaking van Amerikaanse diplomaten heeft hervat
• Pomfret beschrijft talrijke gezamenlijke operaties van Amerikaanse en Poolse inlichtingendiensten,
  bv. in Afrika en Iran en in de landen van de voormalige USSR
• Een Poolse inlichtingenofficier, bij lezers van spionageromans bekend als Vincent Severski, leidde een
  operatie om bewijzen te verzamelen van Iraans onderzoek naar de atoombom

Het boek van John Pomfret, voormalig correspondent van de "Washington Post" in Polen, zal op 26 oktober in de VS verschijnen. "From Warsaw with Love" verhaalt over bekende en
onbekende fragmenten van de samenwerking van de CIA met de Veiligheidsdienst, de Staatsbescherming en tenslotte de Inlichtingendienst.

Pomfret heeft gesproken met voormalige en huidige inlichtingenofficieren uit de VS en Polen, en heeft ook nog niet eerder gepubliceerde documenten van Amerikaanse inlichtingendiensten
 ingezien. Hij werd ook geïnterviewd door vele voormalige en huidige Poolse dienstofficieren, die zeer terughoudend zijn om vragen van Poolse journalisten te beantwoorden.

"Groeten uit Warschau" bevat onder meer het meest complete verhaal, omdat het afkomstig is uit Poolse en Amerikaanse bronnen, van de operatie om in 1990 Amerikaanse officieren
uit Irak te redden.

Operatie "Vriendelijke Saddam" (Pomfret publiceert voor het eerst de echte codenaam van de operatie), geleid door Gromoslaw Czempinski, maakte de weg vrij voor nauwe samenwerking
 tussen de CIA en de UOP en hielp Polen lid te worden van de NAVO. De Polen deporteerden vervolgens uit Irak een groep Amerikaanse militairen en dienstofficieren die in Irak en Koeweit
waren gebleven na de invasie van Saddam Hoessein in 1991. De twee overlevenden van deze operatie, waarvoor zij speciale medailles kregen van de directeur van de CIA, verloren hun
 pensioen op grond van de de-Baathificatiewet.

Volgens Pomfret was een van de destijds geredde Amerikanen het hoofd van de CIA buitenpost in Koeweit, een feit dat nog niet eerder openbaar was gemaakt. Pomfret onthult ook dat de
 Iraakse vrouw, via wie de Polen uitreisvisa verkregen voor de Amerikanen die zich voordeden als Poolse arbeiders, verdween na hun ontsnapping. Haar lot is onbekend, hoewel de auteur
van het boek suggereert dat ze misschien gestraft werd omdat ze onbewust de Poolse inlichtingendienst hielp.

Pomfret beweert dat de Amerikanen vanaf het begin van hun samenwerking gekant waren tegen de uitwijzing uit de inlichtingendiensten van het vrije Polen van alle officieren die daar
tijdens het communistische tijdperk werkten. De Amerikanen kenden deze officieren - met sommigen van hen begonnen zij al vóór de verificatie van de dienst in 1990 te praten over
de mogelijkheid van samenwerking.

De CIA was van mening, en legde dit aan de Polen uit, dat de nuloptie - iedereen ontslaan en de dienst van de grond af opbouwen - die door de Tsjechen na de val van het communisme
werd gekozen, een ernstige vergissing was. De Amerikanen hebben hen er niet van kunnen overtuigen de veteranen van de diensten van het vorige tijdperk te behouden, hoewel zij hun
best deden - de eerste president van het vrije Tsjechoslowakije kreeg zelfs een gepantserde limousine als geschenk van de CIA. Uiteindelijk hebben slechts drie officieren de Poolse
inlichtingendienst verlaten als gevolg van het doorlichtingsproces.

Pomfret beschrijft tot nu toe onbekende voorbeelden van samenwerking tussen inlichtingendiensten. In Groeten uit Warschau leren we dat de Amerikaanse NSA afluisterposten bouwde
langs de oostgrens van Polen, gericht op de afbrokkelende Sovjet-Unie, en dat de inlichtingenschool in Kiejkuty - later door de CIA gebruikt om gevangenen van Al-Qaida te ondervragen
- de thuisbasis was van de "uiterst geheime locatie" van de Agency, die waarschijnlijk ook dienst deed als afluisterpost.

De Polen hebben met de Amerikanen samengewerkt bij spionagemissies in Noord-Korea en Cuba, alsmede in Nigeria, Iran, Angola en de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook.
Een Poolse inlichtingenofficier bij de VN-missie in Mogadishu werkte samen met de Amerikanen tijdens de gebeurtenissen die worden beschreven in de film "Helicopter on Fire".

De auteur van het boek beweert dat de Amerikanen ook hun veto hebben uitgesproken over een plan om de Poolse ambassade in de Noord-Koreaanse hoofdstad, Pyongyang, te verkopen.
 De Polen hadden geen behoefte meer aan een groot gebouw, dat nog stamt uit het communistische tijdperk. De Amerikanen hadden echter een groot gebouw in het centrum van de stad
 nodig om hun afluisterapparatuur in onder te brengen. Dus haalden ze de Polen over om het gebouw in Poolse handen te houden.

- Er was niets dat zij niet bereid waren voor ons te doen,' vertelt Bill Norville, hoofd van de CIA buitenpost in Warschau in het begin van de jaren '90, aan Pomfret, 'en er was nauwelijks iets
 dat wij de Polen niet zouden vragen te doen.

Andrzej Derlatka, een oud Pools inlichtingenofficier, onthult in het boek dat het UOP en de Inlichtingendienst de CIA hielpen bij het opsporen van doelwitten voor raketaanvallen in Soedan,
Afghanistan "en andere landen". Derlatka voegt toe: - Als je een raket precies wilt droppen op bijvoorbeeld een specifiek kantoor van het Iraakse Ministerie van Defensie, en niet in het
algemeen zomaar op een gebouw, en je moet bijvoorbeeld een specifieke muur raken via een schoorsteen, dan heb je mensen nodig die ter plaatse het doelwit aanwijzen, dit kan niet
via satelliet.

Natuurlijk was de Poolse inlichtingendienst ook zeer actief in gezamenlijke operaties met de CIA in de landen van de voormalige USSR. Op verzoek van de Amerikanen zochten de Polen
onder meer naar Sovjet- kernwetenschappers die een baan hadden gekregen in Irak of Iran. De Polen vonden en overhandigden aan de CIA, onder andere, een dokter in kernfysica die,
 bij gebrek aan werk, in een nachtclub werkte.

Volgens de CIA verzamelde Zdzislaw Sarewicz, een van de bekendste inlichtingenofficieren van de Volksrepubliek Polen en de eerste in Moskou verblijvende UOP, de beste informatie
onder de buitenlandse diensten tijdens de communistische putsch in 1991.

In Joegoslavië documenteerden Poolse spionnen in de jaren '90 voor de CIA de desintegratie van dat land, en in Libië verzamelden zij bewijzen van het Libische nucleaire programma.

De interessantste operatie die in het boek wordt beschreven, en die door de Poolse inlichtingendienst voor de CIA werd uitgevoerd, was het verzamelen van bewijzen voor het Iraanse
nucleaire programma enkele jaren geleden. Pomfret beschrijft hoe Poolse spionnen in Iran, met behulp van speciale in de VS gebouwde apparatuur, luchtmonsters verzamelden in
de buurt van Iraanse wetenschappelijke en onderzoekscentra.

De CIA bestudeerde de inhoud van de monsters en kon aan de hand daarvan vaststellen of de Iraanse sites de elementen bevatten die nodig zijn om een kernwapen te bouwen. Zij waren
zelfs in staat te bepalen waar ter wereld de Iraniërs deze elementen hadden gekocht. Zo onderzochten de Polen onder meer de beroemde Iraanse nucleaire site in Natanz.

De commandant van de operatie om monsters te verzamelen in Iran was een officier van de Poolse inlichtingendienst, Włodzimierz Sokołowski, die na zijn pensionering spionageromans
schreef onder het pseudoniem Vincent Severski. In 2008. Ontvingen Sokolowski en vijf andere officieren van de inlichtingendienst het Legioen van Verdienste, de hoogste onderscheiding
die de CIA aan buitenlanders toekent.

In 2018 werd de Poolse militair attaché in Iran kolonel Dariusz Kalbarczyk in Teheran aangereden door een auto en overleed als gevolg van zijn verwondingen. Niemand werd ooit
beschuldigd van het veroorzaken van het ongeval. De auteur van het boek suggereert dat het een wraakactie van de Iraanse diensten kan zijn geweest voor de activiteiten van de Poolse
inlichtingendienst in dit land.

De auteur wijdt veel ruimte in het boek aan Antoni Macierewicz. Volgens de CIA was het op zijn bevel, als minister van Binnenlandse Zaken die toezicht hield op de contraspionage, dat
 in 1992 Amerikaanse diplomaten, na een onderbreking van twee jaar na de val van de Volksrepubliek Polen, opnieuw door de contraspionage werden geobserveerd en afgeluisterd.
- Ik merkte dat ik weer in de gaten werd gehouden, ik kon het niet geloven,' vertelt Bill Norville, toen hoofd van de CIA buitenpost in Warschau, aan de auteur.

Zoals de auteur van het boek Onet vertelde, was de zaak zo ernstig dat de toenmalige Amerikaanse ambassadeur in Polen Thomas Simons namens het State Department een officieel
 protest indiende bij het Poolse Ministerie van Buitenlandse Zaken. De Amerikanen eisten dat de observatie geannuleerd werd, en dat gebeurde ook.

Toen Antoni Macierewicz in 2006, na de overwinning van PiS, vice-minister van Defensie werd, zei hij op TV Trwam dat de meeste ministers van Buitenlandse Zaken van de Derde
Republiek Polen Russische agenten waren. Pomfret onthult dat de toenmalige VS-ambassadeur in Warschau, Victor Ashe, in een bericht aan zijn toenmalige superieuren schreef dat
"velen Macierewicz als paranoïde beschouwen over de recente geschiedenis van Polen".

Volgens Pomfret heeft Macierewicz de Poolse geheime dienst ernstige schade toegebracht door het verificatierapport van de WSI te publiceren. "Macierewicz beweerde dat hij op deze
manier voormalige communisten, Russische spionnen en corruptie wilde uitroeien. In werkelijkheid heeft Macierewicz het voor Polen moeilijker gemaakt zich tegen deze bedreigingen
te beschermen," - leest het boek.

Bron:  wiadomosci.onet.pl przez Bartosz Węglarczyk