Cezary Michalski: Blokkering van Tusk

[Pieszyce]

Cezary Michalski: Blokkering van Tusk
16. Oct 2021 at 16:23




Cezary Michalski: Blokkering van Tusk

15 oktober 2021

Vandaag zijn Hołownia, Czarzasty, Zandberg of Kosiniak-Kamysz vooral bezig met de gedachte "hoe Tusk niet te helpen". Het is een andere zaak hoe - als Platforma en Tusk - niet gemanoeuvreerd worden
 in dit voor Kaczyński optimale scenario van een stille burgeroorlog tegen de oppositie. Het uitschakelen van de liberale oppositie zal ertoe leiden dat pseudo-politieke zombies - Kaczyński, Terlecki, Sasin,
Suski... - voor onbepaalde tijd op het lijk van de Poolse samenleving zullen spelen voor de derde, vierde en vijfde termijn. Zolang er nog termijnen zijn,' schrijft Cezary Michalski

Door kort na de "uitspraak" van het Przyłębska-tribunaal de slogan naar een anti-polexitdemonstratie in Warschau te gooien, speelde Donald Tusk politiek va banque en overleefde. Als een groep PO-
activisten en de meest trouwe KOD-leden naar Plac Zamkowy zouden komen, zouden ze worden besmeurd door de media (niet de PiS), door "links" van Zandberg en Czarzasty, door Hołownia ...

Nu probeert Holownia zijn niet-verschijning op Castle Square om te zetten in een politiek voordeel. Maar zelfs zijn Facebook-volgelingen, die in groten getale op het Kasteelplein waren verschenen, luisteren
niet meer naar hem. Zelfs Kobosko was er, maar er was geen leider. Nu rest Holownia niets anders dan een alliantie met Kosiniak-Kamysz. Een alliantie van twee verzwakkende leiders, niet langer tegen
Kaczyński, maar tegen Tusk.

Een alliantie die door Kaczynski in de media, in de regio's... stilletjes (en zelfs volmondig) wordt
gesteund, als een essentieel onderdeel van het blokkeren van de enige politicus die Kaczynski
vreest en de enige partij die PiS vreest.

Op hun beurt hebben de weeskinderen van Adrian Zandberg, die met elkaar ruziën en elkaar beschuldigen van pesterijen, seksisme en terafisme, zich een tijdlang verenigd in de sociale media om
de veteraan van de Opstand van Warschau, Wanda Traczyk-Stawska, te beschuldigen van "klassenverachting". Omdat zij Robert Bąkiewicz, een extreme nationalist, die door de voormalige intelligentsia
 van Warschau Piotr Gliński met overheidsgeld is gefinancierd, "lomp" heeft genoemd, en de voormalige intelligentsia van Żoliborz Jarosław Kaczyński hem met de Poolse staatspolitie heeft afgeschermd,
zodat Bąkiewicz - gewoon ruw en lomp, precies zoals Wanda Traczyk-Stawska zei - mensen die op een bijeenkomst van de oppositie spraken, kon overstemmen en beledigen.

Rafał Woś heeft ons er al aan gewend dat populistisch links bereid is met PiS een bondgenootschap aan te gaan tegen "liberaal Polen". Nu leren de wezen van Adrian Zandberg ons dat populistisch
 links ook een anti-liberale alliantie kan aangaan met zelfs de meest extreme nationalisten.

Iets anders, zoals het Burgerplatform en Tusk, om niet gemanoeuvreerd te worden in dit scenario van een stille burgeroorlog tegen de oppositie, dat optimaal is voor Kaczyński (ik heb het nu niet over
populistisch links, wiens politieke potentieel niet bestaat, hoewel er geen mediapotentieel is, maar over Hołownia en de PSL), in plaats van een alliantie van oppositiepolitici of zelfs kiezers, wat een
voorwaarde is om Kaczyński uit de macht te halen.

Temeer daar vervroegde verkiezingen geen mediaspeculaties meer zijn.

Kaczyński kan dit risico nemen voordat de waarheid over polexit, die tot dusver door de staatsmedia en door Morawiecki in de Sejm is overstemd, zijn eigen kiezers bereikt. De waarheid over het niveau
 van PiS' afbraak van de betrekkingen met de Europese Unie, het niveau van PiS' marginalisering van de positie van Polen in de EU, en ten slotte de waarheid over het risico dat Polen sommige of al zijn
 EU-fondsen verliest. Zolang het pantser van leugens strak zit, kan Kaczyński vervroegde verkiezingen riskeren.

De eerste belangrijke voorbode van dit besluit is de aankondiging van het vertrek van Jaroslaw Kaczynski uit de regering Morawiecki. De PiS voorzitter doet dit om twee redenen. In de eerste plaats
om volledige vrijheid te hebben bij het disciplineren en mobiliseren van de partij, bij het opstellen van kieslijsten (d.w.z. het zuiveren ervan van potentiële tegenstanders, concurrenten, "ongeregeldheden"
 en gewone idioten), alsmede bij het voeren van de verkiezingscampagne, het bepalen van de toon ervan, het verzinnen van "vijanden".

Ten tweede wil Kaczyński zich vóór de verkiezingen distantiëren van Morawiecki (wat betekent dat na de verkiezingen, zelfs als PiS wint, Morawiecki niet de eerste minister zal zijn). Deze keer is het
Morawiecki, en niet Ziobro (wiens parlementsleden Kaczyński nu nodig heeft), die door de PiS-voorzitter verantwoordelijk kan worden gehouden voor de crisis in de betrekkingen met de EU.

Natuurlijk is deze crisis veroorzaakt door Kaczyński, maar de opperbevelhebber is er niet om de
verantwoordelijkheid voor rampen op zich te nemen. Dat is waar boegbeelden voor zijn.
Hij stuurt ze alleen maar naar de vuilnisbak.

Morawiecki's hysterie tijdens zijn laatste toespraak in de Sejm, zijn slecht gespeelde aanval op Tusk (die hij voordien al jaren in de bloemetjes had gezet), dit alles moest Kaczyński ervan overtuigen
dat het nog niet de moeite waard was om zich te ontdoen van de premier-figuur. Maar de politieke dood met een zeis is al op weg naar Morawiecki. Op dezelfde dag dat hij op het podium van de Sejm
 stond te pronken met Kaczyński, werd zijn fractie beroofd van haar kroonjuweel, namelijk de controle over de grootste bank van Polen, PKO BP. Lange tijd beschermde Morawiecki Zbigniew Jagiełło
als president van de bank, een man die, net als hijzelf, wist hoe hij met de regering-Tusk moest opschieten. Toen Jagiełło een paar maanden geleden werd "neergeschoten" door een hardlinefractie van
de partij Wet en Rechtvaardigheid, kon Morawiecki Kaczyński dwingen de bank in handen van zijn mensen te laten.

 Nu zijn de "pragmatici" van Morawiecki echter door het besluit van Kaczyński uit PKO BP verjaagd en is de nieuwe president van de bank Iwona Duda, die president is geweest van Alior Bank, die al
enige tijd is overgenomen door de Wet en Rechtvaardigheid partij, maar die afkomstig is uit de SKOK's en een goede reputatie heeft bij Radio Maryja. Haar benoeming betekent dat Morawiecki geen
 invloed meer heeft op een instelling die een enorme hoeveelheid fondsen verschaft om rechtse media van zijn keuze te steunen of om zijn eigen politieke cliënten te financieren. Tegelijkertijd keren
de mensen van Ziobra terug in zijn regering, en vult Kaczyński de lijst van ministers en onderministers aan met zelfs de kleinste stroompjes uit zijn "rommelcoalitie".

Een schreeuw om sociaal kapitaal

Tusk heeft de partij nodig en het Burgerplatform heeft Tusk nodig. Of aan deze wederzijdse behoeften kan worden voldaan, zal duidelijk worden als we kennismaken met de nieuwe leiding van het
Burgerplatform, die Donald Tusk al op zijn manier heeft samengesteld, en met de nieuwe hoofden van de regio's. Dit alles moet tegen eind november duidelijk worden. Het Platform tot leven brengen
is waarschijnlijk geen gemakkelijke en aangename taak. Net zoals Donald Tusk, een natuurlijk en uitzonderlijk getalenteerd solist, ervan te overtuigen als een team te spelen.

Een liberaal en democratisch Polen, een pro-Europees Polen, heeft sociaal kapitaal, wederzijds
vertrouwen en het vermogen om als een team te spelen nodig om te overleven.

Sociaal kapitaal in en rond het burgerplatform. Het rechtse sociale kapitaal van Kaczyński is bijna overwoekerd, hij bewatert het overvloedig met geld uit de begroting, Rydzyk, Jędraszewski, Czarnek
en meer anonieme soldaten van de culturele oorlog bouwen het voor hem op. Het is een "zwart" sociaal kapitaal, aan elkaar gelijmd door corruptie, wrok, afgunst, angst en afkeer van de wereld,
vooral van het westen van ons.

Kunnen de Polen echt sociaal kapitaal opbouwen, gebaseerd op wederzijds vertrouwen, op een echte gemeenschap van waarden? De mislukking van de KOD en de mislukking van de Vrouwenstaking
 stemmen niet optimistisch. Ik zou eufemismen als "onvolledige overwinningen" kunnen gebruiken, maar ik respecteer deze beide grote pogingen te zeer, ik had er zelf te veel hoop in, om het drama
 van het niet opbouwen van een sociale basis voor liberale politiek in Polen een "onvolledige overwinning" te noemen. Het was een ramp. Het was recht evenredig met de triomfen van de "reconquista"
van het pseudo-katholicisme (want het is geen godsdienst, het is geen christendom) en het vrij authentieke etnische nationalisme, gebaseerd op de angst van de sterkere behandeld met haat jegens
de zwakkere.
   
We kennen allemaal de beperkingen van het Platform, de slijtage, de bagage, de generatieverschuiving die betekent dat veel van de verstandige politici van de partij in de vijftig zijn, waardoor de
zestigjarige Tusk overigens de rol van mentor kan blijven spelen voor deze inmiddels volwassen mensen.

We kennen ook allemaal de eigenaardigheid van Tusk, zijn buitensporige neiging om te soleren, wat een effect geeft zoals het spel van Lewandowski in het Poolse nationale elftal. Niet altijd, maar heel
 vaak imagoschade voor het team. Het helpt Lewandowski ook niet, want je kunt veel ironische opmerkingen lezen van Britse of Duitse sportcommentatoren, die ogenschijnlijk sympathiseren met
Lewandowski, maar hem in feite bespotten, door te zeggen dat hij een ster als Beckham, Shearer of Beckenbauer zou kunnen zijn als hij voor een Brits of Duits team zou spelen, omdat zij - ongeacht
of ze het kampioenschap winnen of "slechts" in de kwartfinales eindigen - nog steeds teams zijn, terwijl

Lewandowski's "neefjes" alleen maar denken aan hoe ze hem niet op het veld kunnen helpen.

Net zoals Hołownia, Czarzusty, Zandberg of Kosiniak-Kamysz zich vandaag vooral bezighouden met de gedachte "hoe Tusk niet te helpen".

Het probleem is niet alleen, of zelfs hoofdzakelijk, het solo-instinct van Tusk of de zwakke punten van het Platform. Het probleem en de bron van onze problemen is de verschrikkelijke staat waarin het
 liberale Polen verkeert en de verschrikkelijke staat waarin de Polen zich eenvoudigweg bevinden. De Poolse media, de Poolse sociale elite, het Poolse "volk" - ongeacht de generatieverschillen.

Als we niet in staat zijn om de problemen met het opbouwen van sociaal kapitaal in Polen op te lossen, als we niet in staat zijn om een goede school en verantwoorde media te herbouwen (dit zijn ook
de sleutels tot de intergenerationele overdracht van Poolse ervaringen, zodat we niet voortdurend verzanden aan onze liberale kant in conflicten tussen "grootvaders" en "millennials" "), als onze
activisten en sociale activisten liberale en linkse politici blijven veroordelen, en liberale en linkse politici activisten zo wantrouwend zullen zijn en sociale activisten dat ze hen niet zullen kunnen overtuigen
om samen te werken, synergie op te bouwen, zoals de rechtervleugel erin is geslaagd een van de meesten op te bouwen, zelfs met gekke "kruisverdedigers" of aanhangers van de "Smoleńsk-coup", en
de Kaczynski-partij die hen vertegenwoordigt en macht voor hen verwerft, dan zal Tusk alleen blijven en het Platform alleen blijven.

De jongere generatie, of zij zich nu "links" of "rechts" noemt, blijft steken in sarcasme en
 nihilisme.

De consumentistische houding die ons door de media en de ondernemingen wordt voorgehouden en die gebaseerd is op beweringen van de consument (vroeger was het "ze hebben het vlees niet
geleverd", nu is het "ze hebben me geen partij aangeboden om op te stemmen") - zal de democratische en liberale oppositie in de eerste plaats om zeep helpen.

Vervolgens zullen pseudo-politieke zombies - Kaczyński, Terlecki, Sasin, Suski - zich voor onbepaalde tijd tegoed doen aan het lijk van de Poolse samenleving voor een derde, vierde en vijfde termijn.
Zolang er nog termijnen over zijn.

Cezary Michalski
De auteur is columnist voor het weekblad "Newsweek".

Bron:  wiadomo.co przez Cezary Michalski      język po Polsku