Cezary Michalski: Kaczyński's theoretische supermacht

[Pieszyce]

Cezary Michalski: Kaczyński's theoretische supermacht
06. Nov 2021 at 18:57



Cezary Michalski: Kaczyński's theoretische supermacht

30 oktober 2021

Als dit de krachtsverhouding is in de Poolse media - waar we aan de ene kant een strafleger hebben dat zijn leiders afschermt, en aan de andere kant een blasé bohemie die zich dodelijk verveelt
over haar eigen politieke vertegenwoordiging - dan zal "liberaal Polen" geen verkiezingen winnen. Zelfs als ze niet gemanipuleerd zijn," schrijft Cezary Michalski.

In zijn eigen geest laat Kaczynski na zijn post als vice-premier voor veiligheid een supermacht achter, althans op papier. Gefinancierd met gigantisch geld, zij het
niet-bestaand.

Het meest representatieve symbool van de Wet en Rechtvaardigheid Partij is een van de naaste en meest geliefde jongemannen van Mariusz Kamiński geworden, Tomasz Frątczak (hij is onder meer
al hoofd van het bureau van Mariusz Kamiński geweest, woordvoerder van de CBA en zelfs inspecteur van het NIK). Veroordeeld wegens onfatsoenlijk gedrag (hij gaf zich bloot en rukte zich af in
een park), zodat hij niet langer het onschuldige gezicht van Kamiński's diensten kon zijn, kreeg hij een goedbetaalde baan bij de Poolse posterijen, waar hij werkzaam was op de afdeling defensie
en crisisbeheer.

De voortdurende aanstelling van zelfs de meest in diskrediet geraakte activisten van Wet en Rechtvaardigheid in bevoorrechte staatsfuncties zou (net als in het geval van Mariusz Kaminski zelf, die
illegaal werd veroordeeld, gratie kreeg en werd bevorderd) een garantie moeten zijn dat zij ongestraft zullen blijven zolang zij bevelen opvolgen.

Want alleen zo kan Kaczyński er zeker van zijn dat zijn volk in zijn opdracht elke wet zal overtreden, van de moraal en het wetboek
van strafrecht tot de Poolse grondwet.

De persconferentie van Kaczyński en Błaszczak - tijdens welke beide heren een verdubbeling of zelfs "vermenigvuldiging" aankondigden (zoals de voorzitter van de Wet en Rechtvaardigheid Partij,
altijd gretig om hyperbool te gebruiken, d.w.z. een stijlfiguur die bestaat uit het overdrijven van zijn eigen verdiensten en de misdaden van zijn tegenstanders, eraan toevoegde op de momenten
dat hij wakker werd uit zijn dutje) van het aantal van het Poolse leger in combinatie met een verdubbeling of zelfs "vermenigvuldiging" van de uitgaven voor het leger - leek op het onfatsoenlijke
gedrag van Frątczak. Beide heren winden zich op (en probeerden hun kiezers op te winden) met het visioen van een regionale supermacht, die bovendien voor twee cent gebouwd zal worden, of
liever gezegd, helemaal niet ten koste van de Poolse begroting zal gaan.

Piłsudski verachtte dergelijke wonderen, maar Kaczyński is zeker geen Piłsudski, ook al heeft Błaszczak iets van Sławoj Składkowski in zich (hoewel zeker niet zijn gevechtservaring).
Zoals Kaczyński de Polen geruststelde, zal ook de "oprichting" van het 300.000 man sterke leger, net als de aankoop van Abrams (een contract dat door Kaczyński en Błaszczak was aangekondigd,
maar niet ondertekend), volledig worden gefinancierd met schuld die buiten de staatsbegroting om is aangegaan, d.w.z. in de taal van Morawiecki's of Glapiński's creatieve boekhouding, een schuld
die in werkelijkheid niet bestaat.

De door Kaczyński gepresenteerde visie op de supermacht had zijn testament moeten zijn, een samenvatting van de jarenlange prestaties
 van de PiS-voorzitter als vice-premier voor veiligheid. Opdat niet de indruk zou blijven bestaan dat het enige wat hij in deze functie
 had gedaan, was het abortuscompromis met voeten treden en op cynische wijze een paar maanden van hevige sociale conflicten ontketenen.

Vanuit het oogpunt van Kaczyński eindigde dit conflict in zijn absolute overwinning. Vanuit het oogpunt van veel Poolse vrouwen en wat de sociale gevolgen op lange termijn betreft, is dit soort
cynisch spel een ramp voor Polen.

In zijn eigen geest echter laat Kaczyński de post van vicepremier voor veiligheid achter met een supermacht, althans op papier. [/b]Gefinancierd met gigantisch geld, zij het niet-bestaand.

Zeer vreemde verkenners

Tegelijkertijd leerden we over de zeer specifieke fascinaties van minister Michał Dworczyk, een gepensioneerde verkenner. Zijn suggestie van de "oude en bewezen" Waffen SS opvoedingsregel
"Meine Ehre heißt Treufe" ("Mijn eer is trouw") als criterium dat premier Morawiecki zou moeten hanteren bij de selectie en beoordeling van zijn eigen collega's, legt de excentriciteit van Dworczyk
bloot, om niet te zeggen het onfatsoen. Voeg daarbij het feit dat Michał Dworczyk in de jaren negentig (reeds als theoretisch volwassene) werd veroordeeld voor het opslaan van zeer gevaarlijke
militaria, waaronder artillerie munitie, in de kelder van een negen verdiepingen tellend flatgebouw,

kan men zich afvragen wat voor scouting er aan te pas kwam om Dworczyk zo te vormen. En vooral, wat zouden de gevolgen kunnen zijn als
 de staat geregeerd wordt door dit soort verkenners.

Dat komt omdat Dworczyks baas, premier Mateusz Morawiecki, de eerste Poolse premier was na 1989 (en zelfs na 1945, voor zover ik weet met inbegrip van de premiers van de regering in
ballingschap), die publiekelijk hulde bracht aan de Swietokrzyska Brigade van de Nationale Strijdkrachten[De vervloekte spldaten]. De Swietokrzyska Brigade van de Nationale Strijdkrachten was
de enige Poolse militaire formatie uit de tijd van de Tweede Wereldoorlog die met de nazi's collaboreerde, door hen werd herbewapend, door hen aangewezen personen vermoordde en operationeel
met hen collaboreerde. We hadden geen Poolse Quisling en geen Poolse Waffen SS eenheden (wat betekent dat Dworczyk de pedagogische stelregels van deze formatie in het
Duits moet citeren), maar we hadden wel de NSZ Świętokrzyska Brigade. En het is daaruit dat Morawiecki een historisch model heeft gemaakt voor jonge Polen.

Ook hier is het onduidelijk of hij in dit geval werd gedreven door een specifieke, enigszins masochistische fascinatie voor "de afgekeurde stenen van de geschiedenis", vergelijkbaar met Dworczyks
fascinatie voor de Waffen SS, of door louter corporatief cynisme dat erop gericht was radicale nationalisten (van Bąkiewicz tot rechts) ervan te overtuigen hem te helpen (of hem op zijn minst te
tolereren) ergens in de toekomst in de strijd om de rechtse opvolging van Jarosław Kaczyński. Als dat laatste het geval is, is Morawiecki een naïeve cynicus.

Bąkiewicz en de nationalisten, hoeveel geld zij ook van de regering krijgen, beschouwen Morawiecki nog steeds als een "softie".
En als ze al iemand van zijn regering tolereren, zal het waarschijnlijk Ziobra zijn.

De werkelijke houding van de nationalisten ten opzichte van de PiS-regering zal over enkele dagen, op 11 november, aan het licht komen, ter gelegenheid van een illegale mars die de nationalistische
kringen van plan zijn in Warschau te houden, ondanks de beslissing van de rechtbank. Het zal een mars worden die niet alleen de haat van de nationalisten voor "liberaal Polen" en de EU toont,
maar ook hun minachting voor "PiS Polen". Voor haar "lafheid" en "zachtheid", waardoor extreem-rechts zes jaar nadat Kaczyński aan de macht kwam, ondanks zijn totale oorlog tegen de Poolse
rechtbanken, nog steeds niet in staat is Warschau legaal te vernietigen. Zij moet dit doen door de wet te omzeilen.

Gedrenkt in visioenen

Donald Tusk probeert Kaczyński te provoceren tot een persoonlijke schermutseling. Maar Kaczyński, die weet dat hij zo'n schermutseling zou verliezen, beschermt zich achter zijn visioenen, in feite
druipt hij van de visioenen. Worden deze visies werkelijk gerealiseerd (of hebben zij tenminste kans van slagen), of zijn het slechts PR-"inworpen" (het favoriete machtsmiddel van Dworczyk)? (het
favoriete machtsmiddel van Dworczyk en Morawiecki), is hier niet van belang.

Kaczyński wordt beschermd door de media van Kurski, Kania, Sakiewicz en de gebroeders Karnowski. Ze zijn alleen gemaakt om het verschil
tussen werkelijkheid en fictie op te heffen. Tegenover hen staan de niet-signalaire media, die al lang "uitgekeken" zijn op het Platform,
en snel "uitgekeken" zijn op Tusk.

Ik heb de titels "Tusk heeft gewonnen, maar verloren" al gezien in de niet-schrijvende media, na afloop van de verkiezingen van de PO-voorzitter en de regionale hoofden. In het eerste geval heeft
"Tusk verloren" omdat hij met bijna 97% steun heeft gewonnen, wat "geen voldoende democratisch resultaat is". Had hij 80 procent van de stemmen gekregen, dan hadden we kunnen lezen dat
"Tusk heeft verloren omdat zo'n slecht resultaat een motie van wantrouwen tegen hem is". In het tweede geval heeft "Tusk verloren" omdat twee van de twaalf hoofden van regionale structuren zijn
verkozen die niet zijn duidelijke steun genieten. Als echter alleen de door Tusk aangeduide personen hadden gewonnen, zouden we hebben geleerd dat de uitslag "ondemocratisch" was, dus "Tusk
heeft verloren, hoewel hij in principe heeft gewonnen".

Men kan zich afvragen of de auteurs van dergelijke teksten ooit van het beginsel van falsificatie hebben gehoord. Simpel gezegd: wat zouden de mensen van het Platform en Tusk volgens hen
moeten doen om te kunnen schrijven dat ze toch geslaagd zijn?

Natuurlijk zou het verwijderen van Kaczyński uit de macht zeker een voldoende voorwaarde zijn.

Dit zal echter pas mogelijk zijn nadat de oppositie de verkiezingen wint, wat over enkele maanden zou kunnen zijn, maar ook over
twee jaar.

Als de machtsverhoudingen in de Poolse media er zo uit komen te zien - waar we aan de ene kant een strafleger hebben dat zijn leiders beschermt, al was het maar ten koste van zelfcompromis en
zelfspot van postjournalistieke korporaals en soldaten, en aan de andere kant een blasé bohemie die zich dodelijk verveelt over haar eigen politieke vertegenwoordiging - dan zal "liberaal Polen"
geen verkiezingen winnen. Zelfs als ze niet gemanipuleerd zijn.

Cezary Michalski
De auteur is columnist voor het weekblad "Newsweek".

Bron:  wiadomo.co przez Cezary Michalski    język po Polsku