Polen kon de EU niet binnenkomen in 2004

[Pieszyce]

Polen kon de EU niet binnenkomen in 2004.
10. May 2018 at 12:08

Polen kon de EU niet binnenkomen in 2004.

Een Longread in Newsweek, maar zeker de moeite waard om te lezen hoe uiteindelijk alles is ontstaan.

Ook in die tijd had de EU al zo haar bedenkingen wegens de situatie in Polen en de aanwezige onrust.

Wat een paar jaar rustig bleef, kwam er uiteindelijk toch weer uit, als men even nadenkt, Polen kwam in 2004 in de EU, het was gedaan met de rust.

Onderstaand telkens delen van het artikel, zodat men er deel kan lezen en stoppen. Het staat in deze sectie, omdat het duidelijk met de Poolse geschiedenis verbonden is. Zolang er wordt vervolgd staat komt er later een nieuw deel. Maar het is frapant dat toen al aangegeven werd dat Polen niet echt een betrouwbare partner zou kunnen zijn. Veel lees plezier.

Namens het team
Pieszyce

[Pieszyce]

Polen kon de EU niet binnenkomen in 2004.
10. May 2018 at 12:08

Polen kon de EU niet binnenkomen in 2004.
Catastrofe hing in de lucht

Datum publicatie 30 april 2018

"Jullie passen niet in deze EU. Jullie zult je er slecht in voelen. Ik weet het niet, of het gaat lukken. Je bent niet bereid om concessies te doen.
Je bent agressief. Niemand in Europa houdt van jullie!" Dergelijke woorden vóór de toetreding van Polen tot de EU werden gehoord door een Poolse ambassadeur van een zeer hoge EU-ambtenaar. In een interview met Newsweek vertelt Marek Grela over de coulisse van de laatste maanden van onderhandelingen.

NEWSWEEK: U bent de ambassadeur van Polen in de EU geworden in de beslissende fase van de toetredingsonderhandelingen. Het was de laatste rechte lijn, waar je altijd de meest controversiële problemen moet oplossen. Hoeveel momenten waren er, wanneer de onderhandelaars met irritatie, frustratie of woede van tafel kwamen?

MAREK GRELA: Ik kwam in het vroege voorjaar van 2002 naar Brussel, rechtstreeks vanuit Rome, waar ik een vertegenwoordiger van Polen was bij de FAO en andere VN-agentschappen. Het hele jaar 2002 was de moeilijkste periode van onderhandelingen. Ik heb de geloofsbrieven als ambassadeur op 12 april rond
 het middaguur gemaakt. De voorzitter van de Europese Commissie was een Italiaan, Romano Prodi. Ik gaf een standaardformule, gaf hem brieven en verwachtte
 een beleefdheidsuitwisseling van meningen. En hij nodigde me uit voor een gesprek, waarmee hij begon met de woorden: "Mijnheer de Ambassadeur, mag mijnheer mij vertellen, Polen wil deze Unie binnenkomen, of niet? Omdat ik me erg zorgen maak over wat er met jullie gebeurt. Ik las over wat Samoobrona doet, die politiek de angsten van veel Poolse boeren gebruikt. Ik ontvang vage signalen van verschillende politieke omgevingen. Voor de duidelijkheid, Ik ben een voorstander van de uitbreiding, maar we trekken niemand aan de oren."

Ik beschreef hem de interne situatie in Polen vanuit mijn perspectief, maar het maakte geen indruk op hem. En het gesprek eindigde daar. Ik besefte, dat ik naar de stad kwam, waar veel ogen zorgvuldig kijken naar Polen, waar het overheerst, misschien niet overal, maar toch, het klimaat van onzekerheid.

Marek Grela

De voorzitter van de Europese Commissie was een Italiaan, Romano Prodi. Hij nodigde me uit voor een gesprek, toen begon hij met de woorden:
"Mijnheer de Ambassadeur, mag mijnheer mij vertellen, Polen wil deze Unie binnenkomen, of niet? Omdat ik me erg zorgen maak over wat er met jullie gebeurt."

N: Dus er was niets gedenkwaardigs. En de tijd verstreek. Naar de laatste top in Kopenhagen was acht maanden.

- Ja, daarom begon ik mijn eerste maanden met veel vergaderingen in EU-Brussel, met de ambassadeurs van alle EU-landen, EP-leden en EG-functionarissen, met buitenlandse journalisten en hoofden van Brusselse denktanks. Uitgebreide contacten zijn cruciaal in dit werk. Aan het begin van de dag had ik twee of drie gesprekken. Er was veel belangstelling voor onze zaken en de voorbereidingen op toetreding, maar tegelijkertijd veel scepsis, veel meer dan ik dacht. Bezorgdheid over de vraag of Polen het zal aankunnen en of de Europese integratie een poging zal doen om de andere helft van het continent te omvatten. Toen ik naar Brussel kwam, dacht ik - ze wachten op ons. Ja, ze hebben gewacht, maar ik heb "ja, maar ..." van veel mensen gehoord. Het was ook een praktische test van solidariteit van de kant van staten, die ons met de Unie zouden vergezellen. Als het grootste nieuwe land bracht Polen ook het grootste
aantal economische en sociale problemen naar de EU. De afstand tussen ons en West-Europa was enorm. We hadden ook een nogal gebrekkige administratie op het gebied van kennis van integratievraagstukken, ook op sommige ministeries waar de regels van het spel in de Unie moesten worden aangepast.

Een grote verantwoordelijkheidslast is gevallen op onze vertegenwoordiging (dit is de Poolse ambassade in de EU - red.), Die toen minder dan 40 mensen had, vandaag is deze bijna vier keer groter. Op de tweede dag na mijn aankomst hoorde ik in de Commissie: "We werken aan verlenging tot in de late uren, en op
dit moment is er in jouw delegatie niemand." We moesten de manier waarop we werken volledig veranderen.

N: En er was het idee van een kleine uitbreiding die Polen niet omvatte. Was het een verhandelbare bogey of een echt scenario?

- Dit idee is eerder geboren. De bedoelingen waren politiek. Niet alle oude landen hadden een vergrote smaak. Niet alleen economisch en demografisch, maar vooral geopolitiek was Polen het belangrijkste. De grote expansie werd gezien als het verschuiven van het zwaartepunt van Zuid-Europa naar het noorden en oosten. De arme zuidelijke landen waren bang om veel EU-middelen te verliezen. Het was een echt scenario. Op een gegeven moment begon het spel ook tussen de 'nieuwe' landen. Kleinere kandidaat-lidstaten waren sneller in onderhandelingen en hadden minder problemen. Polen onderging de herstructurering
van de oude industrieën en achterlijke landbouw, zeer slechte staat van de natuurlijke milieu en hoge werkloosheid. In de Estse pers kon men lezen dat Estland bijna klaar was voor toetreding en niet wilde wachten.

De kleine uitbreiding zou vier landen uit onze regio omvatten: Estland, de Tsjechische Republiek, Slovenië en Hongarije. Deze laatste werden vervolgens als economisch model en efficiënte administratie geplaatst. Er was een situatie, die in de geschiedenis van de EU de "Iberische uitbreiding" wordt genoemd, toen in 1986 Portugal en Spanje toetraden. Het ontbrak slechts weinig, en slechts een klein Portugal zou de EU binnenkomen, die eerder toetredingsonderhandelingen had afgesloten. Het Verenigd Koninkrijk, historische bondgenoot van Portugal, stond erop dat we niet op de Spanjaarden zouden wachten die veel problemen hebben en alleen de Portugezen te accepteren. En toen steunden Frankrijk en Duitsland de gezamenlijke "Iberische" uitbreiding.

Newsweek.pl przez Marcin Antosiewicz     jézyk po Polsku


Wordt vervolgd

[Pieszyce]

Polen kon de EU niet binnenkomen in 2004.
10. May 2018 at 12:08

Vervolg:



N: Waren we in 2002 een "nieuw Spanje"?

- Ja! Interessant is dat Spanje heeft voorgesteld om ons in de wachtkamer te laten.

N: Ik begrijp dat het een wedstrijd was voor EU-geld?

- Ook, maar niet alleen. Het ging ook om politieke consequenties - het verzwakken van de rol van het Zuiden in de uitgebreide Unie.

N: Maar er was geen "kleine extensie". Wie heeft ons het meest gesteund?

- Duitsland, dat het ook als een Pools-Duits project behandelde, als een pad naar historische verzoening, naar het voorbeeld van verzoening met Frankrijk. En als een garantie voor stabilisatie in Centraal- en Oost-Europa, tot nu toe waren ze de flankstatus en ze wilden het veranderen. Duitse commissaris Guenter Verheugen zei, dat uitbreiding naar het oosten zonder Polen geen zin heeft. We werden ook sterk gesteund door de Scandinavische landen, evenals Groot-Brittannië en Italië. Andere landen waren veel terughoudender.

N: Frankrijk ook?

- Frankrijk was over het algemeen vriendelijk, maar niet vastbesloten. De Fransen zeiden nooit "nee". Dit is de oude regel van de Franse diplomatie. Ze kunnen de kwestie verdrinken, en nooit het woord "nee" zeggen.

N: Eens vertelde een Franse diplomaat me dat als je echt iets wilt blokkeren, je eerst als de grootste pleitbezorger van deze zaak moet verschijnen.

- En dat is hoe ze zich gedroegen. Ze maakten vriendelijke gebaren, Ik had een goede relatie met hun ambassadeur, die een fan was van Poolse literatuur, waaronder Gombrowicz. In Frankrijk was er een grote omgeving die de aspiraties van Polen ondersteunde, maar tegelijkertijd was het onzeker over onze "mate van volwassenheid". Hoe dan ook, ik hoorde dergelijke meningen van vele diplomaten en ambtenaren en ik informeerde Warschau over alles. In de berichten heb ik hun mening doorgegeven, vaak zonder mijn opmerkingen. Ik dacht dat ze in Warschau zelf conclusies en beoordelingen zouden trekken, en als ze twijfels hadden, ze mij dat zouden vragen.

En waar hebben politici uit Warschau om gevraagd?

- Een van mijn goede vrienden, die ook betrokken was bij de onderhandelingen op het MFA-hoofdkantoor in Warschau, vertelde me na drie maanden dat een van de vooraanstaande politici hem vroeg: "of Grela, zeker de juiste mensen zou ontmoeten."

N: Dus politici in Warschau waren niet in staat om te geloven dat het klimaat slechter wordt rond Polen?

- Sommige ja. Na enige tijd kwam deze politicus, iemand die ik respecteer en waardeer, naar Brussel en zei: "Meneer de ambassadeur, ik heb de indruk dat u heel eenzijdig schrijft. Je tekent een beeld alsof er helemaal geen uitbreiding is, er zou alleen een catastrofe komen." Ik antwoordde dat de catastrofe misschien een sterk woord is, maar in Brussel blijkt uit de gesprekken en de toon van verschillende publieke verklaringen dat de weerstand tegen de toetreding van Polen tot de EU in de eerste golf toeneemt. Ik nam toen zijn argument dat het gedeeltelijk de waarheid niet weerspiegelde, dat het misschien een onderhandelingsbeweging was. De schaal van deze meningen was echter groot en duidelijk toegenomen.

N: Na 16 jaar denk je dat het een spel van hun kant was, was er toen echt een serieuze bedreiging?

- Het was niet alleen een spel, het had zelfs kunnen eindigen met het annuleren van de kans om lid te worden van een hele groep van tien landen. Ik begrijp echter dat er in die tijd grote nervositeit heerste, en dat er grote druk werd uitgeoefend op onze overheid. Er is veel overeengekomen over het Toetredingsverdrag. Veel vergaderingen van onze delegaties in de Commissie vonden plaats in een sfeer van spanning. Trouwens, ik was aan het inhalen omdat ik Warschau na de vergaderingen meestal op de hoogte bracht, wat de Europese Commissie dacht over de resultaten van de gesprekken.

N: Het is waarschijnlijk het lot van elke ambassadeur in de EU dat zij hem ervan beschuldigen de woordvoerder van de EU-bureaucratie te zijn.

- Absoluut. Het is mijn plicht om de reactie op de positie van de repatrianten van onze regering over te brengen. Ik herinner me, dat ik na de besprekingen aan een van de ministers 's avonds een telegram stuurde, zodat de premier en andere politici in Warschau haar' s ochtends op hun bureau zouden hebben. De volgende dag kom ik op het werk, meteen een telefoontje. Belt die minister en begint met de woorden:"Meneer de ambassadeur, blijkbaar wil je me dwingen af te treden!" Ik begrijp dat vanuit het oogpunt van deze minister, het telegram waarin staat dat de gesprekken fataal waren, omdat dit is wat mij is verteld in de Commissie, het tot een dergelijke conclusie kan leiden. Na deze situatie dacht hij dat ik waarschijnlijk minder berichten zou sturen. (gelach)

N: En dat deed u?

- Ik heb het anders gedaan, toen ik aan het einde van de zomer naar Warschau kwam om met president Kwaśniewski te praten, die bijzonder geïnteresseerd was in het onderhandelingsproces, zei ik tegen hem dat sommigen mij bekritiseren omdat ik tegen de verkeerde mensen heb gesproken. En Kwasniewski zei: "Ik heb je bericht gelezen. Ik heb die indruk niet. Ik weet het, twee mensen van de regering hebben me erover verteld, maar verander alsjeblieft niets. Schrijf alsjeblieft zoals eerder, we moeten rekening houden met alle signalen." Een paar dagen na ons interview gaf de president een lang interview in de pers, waarin hij zei dat hij waarschuwt tegen het idee dat alles uitgemaakte zaak is.

N: En hoe zagen de gesprekken er uit op de top in Kopenhagen op 12 en 13 december 2002, waar de onderhandelingen eindigden?

- Het begon een paar dagen eerder in Brussel. Terwijl de inhoud van de arrangementen werd bijgeschaafd, verliet de EU-zijde de zaal. Onze hoofdonderhandelaar Jan Truszczyński zat rustig en wachtte - ze keerden binnen 20 minuten terug. Toen beweerde Truszczyński dat hij niet opmerkte hoe ze vertrokken. (lacht) In Kopenhagen waren er dramatische momenten. We zijn erin geslaagd veel te behandelen op landbouwgebied. Ik herinner me dat we een paar weken na Kopenhagen met Guenter Verheugen aan het avondeten waren, die naast mijn vrouw zat en voortdurend aan het klagen was, want in Kopenhagen bepleitte Polen met succes grotere melkquota's. Mijn vrouw wordt er tot vandaag, wanneer ze Verheugen hoort, herinnerd aan melkquota waar ze geen idee van heeft. (lacht)

N: Heeft u na de Top van Kopenhagen lange tijd gevierd?

- Voor ons was het historische rechtvaardigheid dat we ons bij West-Europa aansloten. Een geweldige dag! En toen de onderhandelingen in Kopenhagen eindigden, leek het ons dat er een populaire feestdag zou zijn. We wilden iets gaan eten, toastten in de cafetaria in het centrum, waar de top werd gehouden, en daar waren de obers al bezig met het schoonmaken van de kamer en het op elkaar plaatsen van de stoelen. Wij waren ontroerd, opgewekt en voor anderen was het "business as usual". Het weekend begon, ze gingen snel uit elkaar.

N: Hoe zagen de voorbereidingen voor Kopenhagen eruit?

- De week voor de top, op 4 december 2002, toen de overeenkomst al behoorlijk was overeengekomen, riep President Aleksander Kwaśniewski in het Belvedère de zogenaamde reflectiegroep bijeen, ook met medewerking van oppositiepolitici. Het was een kleine groep, verschillende ministers, waaronder Danuta Huebner. De oppositie was onder anderen Tadeusz Mazowiecki, Bronisław Geremek en Jacek Saryusz-Wolski. En iedereen sprak op zijn beurt. En iedereen, met slechts één uitzondering, zei dat dit een goede overeenkomst is en dat je het moet ondertekenen, dat we het ons niet kunnen veroorloven om uit te stellen We gaan de Unie betreden!En opeens nam Jacek Saryusz-Wolski*** het woord, die zei dat we alles moesten afwijzen en tot het einde moesten onderhandelden.
Niemand reageerde en de President nam het woord en bedankte hem voor alle meningen, en hij zei tegen Saryusz-Wolski dat er één verschil tussen hen was. "Ik neem de verantwoordelijkheid voor de vraag of Polen tot de EU toetreedt of niet. Uitstel van toetreding veroordeelt ons nu tot een onbekende toekomst," zei Kwaśniewski. En dit is het einde van de vergadering.

Newsweek.pl przez Marcin Antosiewicz     jézyk po Polsku



Wordt vervolgd

Jacek Saryusz-Wolski*** Aan het einde uitleg.

[Pieszyce]

Polen kon de EU niet binnenkomen in 2004.
10. May 2018 at 12:08

Vervolg



N: Sceptici van onze toetreding tot de EU in 2004 hebben gemakkelijk hun nederlaag geslikt?

- Bijna een jaar na Kopenhagen, begin oktober 2003, gaf ik een diner voor onze partners van de Europese Commissie, met name voor de directeur-generaal van de uitbreiding, die uit Spanje kwam. Ik nodigde ook voormalige EU-ambassadeurs Jan Truszczyński en Jan Kułakowski uit, die sinds 1946 in België hadden gewoond en absoluut iedereen kenden. Uit Polen kwam minister Dariusz Szymczycha met een brief van de president en een symbolisch geschenk, waarschijnlijk een eeuwige pen. Ik nodigde ook de Cypriotische ambassadeur en de Spaanse ambassadeur uit, die wilde dat we onze eenheid demonstreerden. Het was erg leuk. We hebben speciaal geselecteerde Spaanse wijn gedronken voor de hoofdgast.

En toen het diner het einde naderde, we waren aan de koffie, zegt plotseling deze directeur-generaal van de uitbreiding zoiets als: "Ik zal je vertellen wat ik echt denk! En ik denk dat je niet in deze Europese Unie past. Je zult je er slecht in voelen. Je bent niet bereid om concessies te doen. Je bent agressief. Ik zal er meer aan toevoegen: niemand in Europa vindt je leuk!". Voor ons was het een schok. Hij dronk wat wijn, maar niet zoveel meer. Er was stilte. De Spaanse ambassadeur zegt: "Waar heb je het over ?! Ze houden van Polen. ' Hij zei: "Vertel me wie ze leuk vindt!" "Nou, de Britten houden erg van Polen!" - antwoordde hij. Zoals Kułakowski, die deze directeur al jaren kent: "Eneco (omdat het Bask van oorsprong was), dit kan ik je niet vergeven!". Hij sprong op en vertrok. Ik snelde naar hem toe en sleep hem terug naar de salon. Kułakowski stond al in de deuropening met een mantel. Ik zeg: "Janie, ik vraag je, we veranderen het onderwerp, we zullen praten en we zullen in vrede vertrekken." Kułakowski kwam terug. De diorecteur wist een beetje af te koelen. Toen dacht ik, dat er een probleem is met hen, maar misschien ook met ons.

N: En u had een moment in onderhandelingen dat u het gesprek afsneed en vertrok?

- Nee. Een ambassadeur moet sterke zenuwen hebben. Toen het erg onaangenaam was, deed ik alsof ik het niet hoorde.Ik herinner me dat ik bij het begin van mijn werk in Brussel werd ontvangen door de ambassadeur van een klein land uit de "oude EU". En plotseling, tijdens het gesprek, legde hij zijn voeten op de
tafel. Wat een diplomaat betreft, is het nogal extravagant gedrag. Hij vertelde me wat we nog moeten verbeteren voordat we lid worden van de Unie. Na de toetreding van Polen tot de EU, veranderde het klimaat volledig, plotseling behandelde iedereen ons gelijk, en ik ontmoette een prachtige, vriendelijke atmosfeer onder diplomaten. Hoewel velen hun bezorgdheid uitten over de vraag of Polen het in de EU wel zou redden, of ze dit eerste jaar zouden overleven, met name de concurrentiedruk op de vrije markt.

Hoe was het met de euro? In het Toetredingsverdrag is vastgelegd dat Polen de euro zal invoeren.

- Dit was een voorwaarde voor toetreding tot de EU, waarvan het hoofddoel was de begrotingsdiscipline te handhaven om niet buiten de staat te leven. Dit is de belangrijkste boodschap van de monetaire unie. Formeel waren we klaar om toe te treden tot de eurozone aan het einde van de regering van Marek Belka, waarna we aan alle criteria voldeden. Van de tien landen die zich in 2004 met ons hebben aangesloten, betalen er al zeven in euro's. We hadden allemaal dezelfde aantekening in de toetredingsverdragen. En momenteel produceren landen buiten de eurozone maar 15 procent BBP van de EU.

Daarom is het Toetredingsverdrag waarschijnlijk nog niet van onze kant voltooid?

Toetreding tot het eurogebied is een politiek besluit. Niemand vraagt de Zweden om binnen te komen en zij hebben zich er toe verplicht. Ik denk dat deze kwestie binnenkort in Polen op de agenda zal staan, omdat we zullen zien dat de zloty niet tegemoet zal komen aan de ambities van de Polen. Ondanks veel problemen wil geen enkel land de eurozone verlaten, zelfs in Griekenland zal 80 procent het ondersteunen. In Polen is in het verleden vrij hoge steun erspild, die de gemeenschappelijke munt genoot. Vandaag is er een ideologische kwestie van gemaakt.

We verloren onze soevereiniteit door de EU binnen te komen?

- Kijk naar het Verenigd Koninkrijk, dat nu net zijn soevereiniteit herwint, en de facto een petitionaris wordt in de Europese Unie. Londen weet, dat vele concessies op hem wachten. Polen dat de EU binnenkwam, heeft zijn positie versterkt en kan beter nationale belangen nastreven, door deel te nemen aan het maken van veel beslissingen aangaande de wereld. We hebben ook toegang gekregen tot een enkelvoudige economische markt, die een half miljard mensen telt. Tegenwoordig betekent soevereiniteit het vermogen om goede overeenkomsten en allianties te sluiten met diegenen die iets in de wereld betekenen. Soevereiniteit, die geacht wordt te leiden naar zelfisolatie, is een dodelijke weg. En dit kan geen aanbod zijn voor de jonge generatie Polen.

Newsweek.pl przez Marcin Antosiewicz    jézyk po Polsku

[Pieszyce]

NASCHRIFT:



Jacek Saryusz-Wolski***

Jacek Saryusz-Wolski is een man die tegen de EU toetreding was op het moment van toettreding, hij wilde nog even wachten om er iets uit te slepen wat er echter niet in zat. Toen de PO werd opgericht, werd hij lid van deze partij, zijn derde. Hij wist niet hoe snel hij er voor moest zorgen in Brussel te komen en werd daar dan ook voor gekozen.

Eenmaal op een vaste plaats, klom hij steeds hogerop en werd vicevoorzitter van de EU commissie. Tot, ja tot hij slim dacht te zijn, stiekem zich kandidaat liet stellen door PiS als tegenkandidaat voor Donald Tusk tijdens de presidentsverkiezingen voor de Europese Raad.

Met 1 voor, tegen 27 tegen werd Saryusz-Wolski afgewezen. Werd uit de PO partij gezet, uit zijn positie van vicevoorzitter van de EU commissie en uiteindelijk uit de commissie.

Vanaf dat moment is mijnheer anti EU, tegen alles wat de EU commissie onderneemt en tegen Tusk en PO. Tot het drammerige af valt hij mensen lastig met zijn "meningen", maar in feite is het zoals velen zeggen een Intrieste figuur, die alleen uit is op eigen gewin.


Einde: