Reis naar Polen – Rond half zeven eruit onze laatste dag in Polen

Donderdag 12 mei 2005

Rond half zeven was het alweer een drukte van belang in onze kamer, want Irf en Ellen hadden nog twee interviews vanochtend. De overige drie luiwammesen (Rosan, Deb en ik) hebben uiteraard met een big smile vanuit hun bed toegekeken hoe de twee vroege vogels met een chagrijnige kop en slaperige oogjes hun pen en papier bij elkaar zochten en de deur uit drentelden. Rond tien uur waren ook wij echter druk in de weer met de laatste voorbereidingen voor het vertrek. Sommige dameskoffers bleken helaas niet meer dicht te kunnen en ik heb mijn tas dus opgeworpen als reddende engel. Iets waar dus uiteraard direct enthousiast van gebruik werd gemaakt door de shopsters…

Op deze laatste dag werden we ook nog even hardhandig geconfronteerd met het veranderlijke Poolse weer. Toen Rosanneke en ik richting het centrum van Warschau sloften om de laatste boodschappen voor de lunch te doen, scheen het zonnetje hoog aan de hemel. Toen we een kwartier later echter weer uit de supermarkt huppelden, bleken ondertussen de hemelpoorten open gezet te zijn! Het hoosde werkelijk. Beetje jammer dat we nu precies geen jas en paraplu bij ons hadden en toch echt snel naar het hostel terug moesten, want de taxi zou om half twee voor de deur staan… Snel dus een kaartje kopen voor de tram en zo kwamen we net-niet-helemaal-doorweekt weer aan bij het hostel. Daar was het nog even stressen om alle broodjes op tijd gesmeerd te krijgen, maar exact om half twee stonden we gepakt en al weer buiten.

De taxirit verliep nu wat rustiger dan de vorige keer, mede dankzij de hulp van een aantal bereidwillige files. Na het inchecken, schelden op de vertraging en wederom talloze keren ophouden van het paspoort, hingen we dan rond half vijf toch weer in het Poolse luchtruim. Met een licht gevoel van weemoed staarden we nog één keer naar beneden en zo’n anderhalf uur later landden we weer veilig op het vliegveld van Keulen. Daar was het een kwestie van snel de bagage van de band af plukken, snel nog tien keer je paspoort omhoog houden, snel een kaartje kopen voor de trein, snel in de trein springen, hopen dat de trein snel zou rijden en dan op het station van Keulen snel op zoek gaan naar de ICE waarvoor we een plaatsje hadden gereserveerd.

Gelukkig waren we precies snel genoeg, zodat we nog mooi met deze ICE weer naar Arnhem konden snellen! Daar was Rosanneke de eerste gelukkige die haar geliefde weer in de armen kon springen. De overige vier konden snel op zoek gaan naar de volgende trein, die ons naar Rotterdam/Den Haag zou brengen. Ook voor deze trein waren we snel genoeg, zodat we gelukkig lekker door konden gaan. Op Utrèg hebben we Ellen de trein uitgeschopt en waren we getuige van een wel errug romantisch moment: het moment dat ze haar vriend Harrie weer stevig vast ‘pakte’..! Zo zie je maar wat elf dagen zonder elkaar met mensen kan doen! Op Gouda stapte Irf vervolgens over op de trein naar Den Haag en bleven Deb en ik nog over. Op Rotterdam CS scheidden ook onze wegen zich en terwijl zij de trein naar ’t Dordtse pakte, kon ik eindelijk weer in de trein naar de Hoek springen! Rond kwart voor twaalf was dan eindelijk het moment daar, en nadat de deuren van de trein tergend langzaam open waren gegaan, kon ik me eindelijk weer in de armen van mijn madameke werpen!

De uren die hierna volgden heb ik me voornamelijk bezig gehouden met het in geuren en kleuren vertellen van bovenstaand verhaal. Het avontuur was ten einde, maar de herinnering zal in mijn hoofd altijd blijven bestaan. Het was een prachtige reis, in een prachtig land en met een onuitwisbaar prachtige herinnering!

Epiloog

..en dan tot slot nog even de beloofde ‘conclusie’ van onze expeditie!
Toen we onze medestudenten op school vertelden dat Polen de bestemming van onze reis zou worden, hebben we nogal wat vragende gezichten gezien. “Wat moet je daar nou weer?”, “wat zijn daar voor spannende dingen dan?” en “daar kan je toch niet leuk vakantie gaan vieren?” zijn een kleine greep uit de verbaasde reacties. Wijzelf waren er echter van het begin af aan van overtuigd dat we een goede keuze hadden gemaakt. Over Polen is in Nederland weinig bekend, het land is vorig jaar toegetreden tot de EU en heeft een imponerende geschiedenis. Voor ons genoeg redenen om ons volledig op dit land te storten.

En we kwamen niet bedrogen uit. Ik overdrijf niet als ik zeg dat we momenteel op school de blits stelen met onze verhalen en ervaringen over Polen! Vragende blikken zijn veranderd in jaloerse blikken. En terecht

We stonden versteld van de schoonheid van het land. Steden als Warschau en Gdansk zijn adembenemend mooi om doorheen te lopen en ook de koolzaadvelden op het glooiende platteland waren schitterend om te zien. De Poolse bevolking is bovendien enorm aardig en behulpzaam. Het was alleen af en toe jammer dat ze geen ‘vreemde’ talen spreken..

Onze indrukwekkende bezoeken aan Westerplatte en de werf van Gdansk zullen we nooit vergeten. We zijn de ambassade dan ook zeer dankbaar dat we dit mee hebben mogen maken. Daarnaast was het erg leuk om ook verschillende Nederlanders tegen te komen, die ook allemaal erg lovend waren over het land en zijn bevolking!

Nog even kort op de vragen die jullie ons gesteld hebben: het Poolse eten vonden we Dikke Prima! In het hostel hebben we zelf gekookt, maar in de restaurants die we bezocht hebben, was het genieten geblazen Enne.. ook de Poolse prijzen konden we natuurlijk best aardig waarderen Over de Poolse vrouwen zal ik maar niet teveel zeggen, want anders wordt mijn eigen schatje misschien weer gevoelig geraakt.. Maar zoals gezegd, het natuurschoon was (letterlijk en figuurlijk) volop aanwezig in Polen!!

Kortom, het was een prachtige reis die zeer veel indruk heeft gemaakt.

Over anderhalf jaar zijn wij ook bevoegd om het werkveld in te gaan en iedere kans die we kunnen benutten om Polen in een positief daglicht te stellen, zullen we met beide handen aangrijpen! En we willen er hoe dan ook nog een keer terug keren, want elf dagen zijn veeeeeeel te weinig in zo’n land!!

Nogmaals hartelijk dank voor alle hulp en adviezen en we blijven dit forum in de gaten houden!

Hartelijke groet,
Djeek
© Djeek

Naschrift: Admin

Djeek, hartelijk dank voor je reisverslag, het is een geweldig verhaal geworden. Geweldig dat je ons het plaatsingsrecht gunde.
Mocht je meer zulke bezoeken aan Polen brengen, je weet ons te vinden en een verslag is altijd welkom.

Succes met je carrière.

Foto’s: Wikipedia